Αρσίλ Γκόρκι

Λίγα λόγια για τον Γκόρκι
Ο Γκόρκι ήταν Αρμένιος Αμερικάνος ζωγράφος που γεννήθηκε το 1904 στην δυτική Αρμενία και αυτοκτόνησε το 1948 σε ηλικία 44 ετών στην Αμερική. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους ζωγράφους του 20ου αιώνα στην Αμερική μαζί με τον Πόλοκ και τον ντε Κούνιγκ.
Η εμπειρία του ως επιζών της Αρμένικης Γενοκτονίας έχει επηρεάσει το έργο του. Υπήρξε πάντοτε μοναχικός τύπος και ξεχώριζε για χρόνια στην Νέα Υόρκη ως ένας αριστουργηματικός μαθητευόμενος. Μαθητής του Πικάσο ως το 1938 και στη συνέχεια του Μιρό κατάφερε να απελευθερωθεί από την αντιγραφή των δασκάλων του και να παράγει με μεγάλη ταχύτητα έργα.

Το έργο του
Στα πρώτα του έργα πειραματίζεται με τον μεταϊμπρεσιονισμό για να καταλήξει στην όψιμη περίοδο του στον κυβισμό.
Αρχικά οι καμβάδες του είχαν μια παχιά επίστρωση χρώματος ενώ στη συνέχεια ζωγράφιζε με πιο αραιά χρώματα διαχωρίζοντας τη φόρμα και το περίγραμμα. Χρησιμοποιούσε μεστά χρώματα και έδινε ενεργό ρόλο στα υποστρώματα της μπογιάς.


Πίνακες του 

Park street church, 1924

The artist and his mother, 1926 - 1942

Still life, 1929

Image in Khorkom, 1934 - 1396

Portrait of Ahko, 1937

Το αριστούργημά του, The Liver is the Cock's Comb, 1944

Κάσπαρ Ντάβιντ Φρίντριχ

Λίγα λόγια για τον Φρίντριχ

Γεννήθηκε στη Γερμανία το 1774. Το 1835 μένει παράλυτος και δεν μπορεί να ζωγραφίσει μέχρι τον θάνατο του το 1840.

Αποτελεί την πιο σημαντική και χαρακτηριστική φυσιογνωμία του γερμανικού ρομαντισμού.

"Κλείσε τα φυσικά σου μάτια για να δεις τον πίνακα με τα μάτια της ψυχής. Έπειτα κάνε να έλθει στο φως αυτό που είδες στο σκοτάδι ώστε η πράξη σου να ενεργήσει αντίστροφα στα άλλα όντα, από το εξωτερικό στο εσωτερικό", γράφει ο Φρίντριχ το 1830 και μας δίνει μια από τις πιο συγκλονιστικές ερμηνείες της συνάντησης του ανθρώπου με το φυσικό χώρο και τον εαυτό του.

Το έργο του
Η ζωγραφική γλώσσα του Φρίντριχ παρουσιάζεται ολοκληρωμένη και εντελώς προσωπική από τις πρώτες του προσπάθειες. Λατρεύει τον φυσικό κόσμο, την ιδέα του άπειρου, την εσωτερικότητα, τη λυρική διάθεση καθώς και τη μοναξιά και την απαισιοδοξία. Με τη ζωγραφική του ο ρομαντισμός ταυτίζεται σχεδόν με την τοπιογραφία. Μια τοπιογραφία που δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την διηγηματική περιγραφή αλλά για την πανθεϊστική διάθεση και τον μεταφυσικό χαρακτήρα.
Η νέα διάσταση του χώρου είναι το κύριο χαρακτηριστικό της ζωγραφικής του και συνοδεύεται από μια καθαρά βιωματική σύνδεση με τα θέματά του  που δίνουν εξαιρετικές εκφραστικές προεκτάσεις. Το τοπίο αποτελεί για αυτόν μια εμψυχωμένη φύση και εισαγωγή για το άπειρο, μια ταύτιση με το θείο. Ο άνθρωπος έχει παραπληρωματικό ρόλο καθώς εμφανίζεται με την πλάτη στο θεατή, βυθισμένος σε ένα είδος μυστικής έκστασης.

Πίνακες του

Ανατολή σελήνης πάνω από τη θάλασσα, 1822

Ηλιοβασίλεμα, μεταξύ 1830-1835

Κυρία μπροστά στο ηλιοβασίλεμα, περίπου 1818

Αβαείο στο δάσος, 1809

Ακτή στο σεληνόφως, περίπου 1835